पथटाईम्स

गर्नु गर्यो फेसबुकले, आधुनिक अमेरिकी युवती भारतमा बुर्हातन खेप्दै

उमेरका दिनमा टु पिस लगाएर क्यालिफोर्नियको सामुद्रिक किनारमा टहलिने, पार्टीहरुका ककटेलमा रमाउने  अमेरिकी युवती आजकल भारतको एउटा गाउँमा परम्परागत शैलीमा बुर्हातन गर्दैछिन् ।
हरियाणाको पनिपात गाउँमा अहिले यी युवती बिहानै उठेर लिपपोत गर्छिन, श्रीमान् र सासुलाई खाना पकाएर खुवाउँछिन, भाँडा माझ्छिन, अनि दिउँसो बयलगाडा लिएर पतिसँगै मेलापात जान्छिन् ।
क्यालिफोर्नियाको आधुनिक जीवन छाडेर, उनका लागि झण्डै साताब्दी पुरानो लाग्ने यो दिनचर्यामा जीउन प्रेरित गर्ने एउटै आधार हो– प्रेम ।

एड्रियाना क्यालिफोर्नियामा(बायाँ) र बिबाहका बेला भारतीय परम्परागत पहिरनमा(दायाँ)
फेसबुकमार्फत् चिनजान भएका भारतीय युवक मुकेशकुमारसँग बिबाह गरेर अहिले उनी हरियाणमा हाँसीखुसी गाउँले महिलाको जीवन बिताइरहेकी छिन ।
४१ वर्षीया एड्रियानाले गत अगष्टमा आफ्नो छोरीकै  उमेरका भारतीय युवा मुकेशकुमारलाई फेसबुक साथी बनाइन् । त्यो भेटघाट प्रेम र बिबाहमा परिणत हुन केही महिना पनि लागेन् ।
अहिले २५ बर्षिय मुकेशकुमार उनका पति हुन् । उनी भन्छिन–‘मुकेशसँगको जीवन निकै राम्रो छ । यो म संसारको कुनै पनि चिजसँग साट्न सक्दिन ।’
Adriana Peral
घर लिपपोत गर्दो एड्रियाना
मुकेशको घरभित्र ट्वाइलेट छैन, नुहाउनका लागि बाथरुम छैन, शहरको सेवा सुबिधा यो कृषि परिवारमा हुने कुरै भएन् । तर, यी सवमा एड्रियानालाई कुनै दुःख छैन् ।

चिया पकाएर खुवाउने अनि कुचो लगाउने उनका दैनिकि बनेका छन
एड्रियानाका आमाबाबु मेक्सीकोबाट अमेरिका गएका थिए । उनले आफूभन्दा १६ वर्ष कान्छो केटासँग विवाह गरेर भारत जान लगेको बताउँदा धेरैलाई अचम्म लागेको थियो । ‘मेरी छोरी रोइन् । उनले महिलाका लागि भारत असुरक्षित छ भनेकी थिइन्’ उनले भनेकी छिन् । केहीले मुकेश झुटो भएको र उनलाई अनलाइनमा ठगेको समेत बताए ।
उनले भनेकी छिन्–मैले उनलाई इन्दिरा गान्धी विमानस्थलको गेटमा देखेपछि ठूलो राहत महसुर गरेँ ।’ मुकेश र एड्रियानाले नोभेम्बरमा भारतीय परम्पराअनुसार विवाह गरे । मुकेश टुटेफुटे अंग्रेजी बोल्न सक्छन । तर, अहिले पत्नीसँग सिक्दैछन् ।
अनौठो त के छ भने एड्रियानाकी छोरी र उनका पतिको उमेर एउटै हो । अर्थात २५ बर्ष । अहिले उनीहरु नयाँ सन्तानको तयारीमा छन् ।-एजेन्सीको सहयोगमा

हजुर बा' ओडारबाट घर सरे

भार्ता (मकवानपुर), 

- ओडारमा पुग्दा आगो बलिरहेको थियो । अँगेनामाथि फुटेको कराइमा एक वृद्ध गिट्ठा उसिनिरहेका थिए । त्यही बेला स्वाँस्वाँ गर्दै नौलो मान्छे ओडारतर्फ अाइरहेको देखेपछि उनी आत्तिए । नयाँ मान्छेले नमस्ते गरे । वृद्धले २ हात जोडेर नमस्ते फर्काए । मंगलबार उनको ओडारमा प्रमुख जिल्ला अधिकारी (प्रजिअ) एक नारायण अर्यालसहित सरकारी कार्यालय प्रमुख पुगेका थिए । प्रजिअले वृद्धलाई 'अब ओडारमा बस्न हुँदैन, घरमा बस्नुपर्छ' भने । त्यसपछि ९९ वर्षीय जयपती चेपाङले सुस्त स्वरमा जवाफ दिए, 'घर छैन ।'

कार्यालय प्रमुख जयपतीका लागि घर तयार गरेर त्यहाँ पुगेका थिए । त्यसैले, प्रजिअ अर्यालले भने, 'तपाईंलाई हामीले घर बनाएका छौ, उतै बस्ने हिंड्नोस् ।' उनको कुरा भुइँमा खस्न नपाउँदै वृद्धले भने, 'ओडारमा बस्दिनँ ।' अनि, करिब शताब्दीदेखि भार्ता ४ सिलौती जंगलको ओडारमा बस्दै आएका जयपतीलाई प्रजिअ अर्याल, स्थानीय विकास अधिकारी गोकर्ण शर्मा र प्रहरी उपरीक्षक गणेशबहादुर ऐरलगायतले मंगलबार १ समारोहबीच घर प्रवेश गराए । ओडारबाट करिब ५ सय मिटरको दूरीमा जनता आवास कार्यक्रमअन्तर्गत घर निर्माण गरिएको थियो ।
ओडारबाट जयपती लट्ठीको सहारामा नवनिर्मित घरसम्म आइपुगेका थिए । घरभित्र छिरेपछि प्रजिअ अर्यालले दोसल्ला ओडाएर उनलाई सम्मान गरे । त्यतिबेला खुसीले उनका आँखाबाट आँसु झरेको थियो । अनुहार हँसिलो थियो । उनले हात जोडेर चेपाङ भाषामा भने, 'पेनाङ्सो ङा लिम्पुकाङ मुङल्' -आजदेखि म ओडारमा बस्दिनँ) ।' घरभित्र प्रवेश गर्नुअघि उनलाई आवास कार्यक्रम जिल्ल्ाा समन्वय समिति सचिव तथा भवन एवं सहरी विकास कार्यालय प्रमुख विष्णु शर्माले माला र टीका लगाइदिए । जयपतीका साथमा १७ वर्षीय नाति अगमसिंह चेपाङ थिए । अगम मनहरीको होटलमा काम गर्छन् ।
पूर्वपश्चिम राजमार्गको मनहरी बजारबाट ५ घन्टा पैदल हिंडेर पुगिने सिलौतीको भिरालोमा ओडारमा बस्दै आएका जयपतीले भने, 'यहाँ पानीको समस्या छ, पानी भए हुन्थ्यो, गर्मीमा कहिलेकाहीं तिर्खाले मरिन्छ कि जस्तो लाग्छ ।' ओडारबाट ५ सय मिटरमाथिको जंगलमा उनले हँसियाले खोपेर पानी निकालेका छन् । त्यही पानी बोतलमा ल्याएर खाने गर्छन् । 'पानी गर्मी महिनामा सुक्छ,' स्थ्ाानीय महेश चेपाङले भने, 'बुढालाई पानीको समस्या छ ।'
उनको समस्या सुुनेपछि स्थ्ाानीय विकास अधिकारीले पानी जिविसले ल्याइदिने प्रतिबद्धता जाहेर गरे ।
गत चैत २९ गते कान्तिपुर दैनिकमा 'हजुर बा एक्लै ओडारमा' भन्ने समाचार प्रकाशित भएपछि जनता आवास कार्यक्रम जिल्ला समन्वय समितिको बैठक बसेर घर बनाइदिने निर्णय गरेको थियो । समिति संयोजक प्रजिअ हुने गर्छन् । प्रजिअ अर्यालले घुम्ती शिविरमार्फत वृद्ध चेपाङलाई गत वर्ष नागरिकता दिएका थिए ।  गोराङदीबाट ४० मिनेट उकालो हिंडेपछि पुगिने उक्त ओडार मंगलबारदेखि खाली भएको छ ।
जयपती यही ओडारमा जन्मे-हुर्केका थिए । ११ वर्षअघि ओडारमा उनकी पत्नी बितिन् । छोरा र बुहारीको ६ वर्षअघि निधन भयो । आमाको मृत्यु हुँदा नाति अगमसिंह ५ दिनका थिए । उनलाई चिउरी रस खुवाएर बचाएको बताए । उनले नातिलाई देखाउँदै मंगलबार भने, 'यो घर म मरेपछि नातिलाई दिनुहोला ।' घरमा बस्न उनलाई भाँडाकुँडा, ओढ्ने, ओछ्याउने र खानका लागि केही रकम उपलब्ध गराइएको छ ।

नेपाल लामो समय कालो सुचिमा रहने